DİĞER SANAT FORMLARIYLA İLİŞKİSİ BAĞLAMINDA SOYUT VİDEONUN KÖKENLERİ

Özet

Video, manipüle etme potansiyeli açısından sanatçılara ilham veren ve ifade olanaklarını genişleten bir mecra olmuş, kendinden önceki sanat ortamlarının geleneklerinden sıklıkla yararlanmıştır. Sayısal dönüşümle birlikte teknolojide yaşanan gelişmeler sanatta ifade olanaklarını da önemli ölçüde etkilemiştir. 1960’lı yılların muhalif kültürünün modernizmin öncelediği sabit gerçek ve tanımları yadsıması, kavramsal sanattan beslenen türlerde öznelliğin, kişisel duyumun, çok katmanlı anlam zenginliğinin öne çıkmasına neden olmuştur. Bu bağlamda performatif sanatların da içinde bulunduğu pek çok sanat formunda gerçekliğin soyutlanması, muhalif bir strateji olarak sanatçıların ürettiği eserlerde gündeme gelmiştir. Video, örgün karakteristiği nedeniyle sadece soyut sanat çerçevesinde değil, birçok farklı sanat formu içinde kendine kolaylıkla yer bulabilen bir araçtır. Farklı görme biçimlerine ve anlamın farklı yorumlarına seslenebilme potansiyeliyle soyut video, 70’li yıllardan itibaren sanatçıların sıklıkla başvurduğu sanat formlarından biridir. Elektronik synthesizerın (görsel efekt mikserleri) kullanımı ve diğer teknolojik gelişmelerle birlikte video, manipülatif bir araç olarak sanatçıya anında anlama müdahale etme şansı tanımış, gerçekliğin alışıldık normlarını dönüştürmek için sınırsız olanaklar vermiştir. Bu çalışma kapsamında soyut videonun kökenlerinin araştırılması ve sanatın diğer formlarıyla ilişkisinin ortaya konması amaçlanmaktadır. Çalışmada video sanatının ortaya çıktığı koşullar ile birlikte soyut videonun diğer sanat formlarıyla ilişkisi irdelenmiştir.